- Czemu, u diabła, nie powiedziano mi wcześniej o finan¬sowych kłopotach naszej rodziny? - spytał z irytacją, pocierając palcem podstawkę kieliszka z brandy. - Dobry Boże, człowieku, jesteśmy zadłużeni po uszy, stale zmniej¬szają się wpływy z czynszów i nie mamy ani grosza na pokonanie choćby podstawowych prac remontowych w ma¬jątku, nie wspominając już o domu w mieście! - Rzucił okiem na sufit, w miejsce, gdzie jeden z narożników sczerniał od wilgoci.

- Zaraz się przebiorę. A wy w tym czasie poszukajcie waszych

- Od dziecka marzyłam, by zostać nauczycielką. Dostałam
moje skarby.
Hope oblała się potem. W skroniach pulsowała jej krew. W końcu zdobyła się na kilka pełnych nienawiści słów.
nimi niezbędny dystans. W końcu jaki mężczyzna, mając do
poważniejsze?
- Jeżeli czytałaś gazety, to wiesz.
nam gorącą czekoladę. Proszę usiąść na chwilę, zaraz będzie
Speszyła się, przygryzła dolną wargę.
- Nigdy nie chodziłem z nią do lekarza. Pani Tucker zawsze mnie
NIECODZIENNA PROPOZYCJA
- Mrugnął porozumiewawczo.
Poczuła jego uśmiech na swojej szyi.
wizji.
- Jak minęła wczorajsza randka, Karo?

Chwileczkę... Lara miała zwyczaj porzucania ubrań, któ¬re się jej znudziły, a wszystko nudziło się jej błyskawicznie. Wkładała coś raz czy dwa, a potem już tego nie chciała, już miała ochotę kupować coś nowego. Nawet jeśli rzadko bywała na zamku, w garderobie powinno coś zostać...

- Ty zawsze byłeś moim przyjacielem... - cicho powiedziała Róża.
Wiem, nie powinnam była zakochiwać się w Tobie. To głupie.
Zaniosę cię na górę.
zobaczyła ani o czym rozmawiała z Maską. Kiedy Mały Książkę zapytał ją o to, odrzekła tylko:
- Spałaś - powtórzył, a w jego oczach zamigotało roz¬bawienie. - Wiem coś o tym. Oparłaś głowę na moim ra¬mieniu, więc nie mogłem się ruszyć. Do tej pory mam zesztywniały kark, a do tego plamę na koszuli, bo pieluszka Henry'ego przesiąkła... Jest więc dowód.
- Przyjechałaś od razu po moim wyjeździe do Australii? Po co?
- Tak, Wasza Wysokość sam mu wyznaczył spotkanie. Ma przedstawić księgi rachunkowe zamku.
Nawiązując do obrazu poranka, o którym mówiła przed chwilą Róża, Mały Książę spytał:
- Nie? Więc czego się wstydzi? - spytał zaintrygowany Mały Książę.
Bawiący się pod drzewem Henry zauważył błyszczą¬ce cudo, które upadło tuż obok niego. Wziął je do łapki i z wielkim zainteresowaniem zaczął je oglądać.
Zdecydowanie potrząsnęła głową.
- Bo jestem śpiąca po podróży.
Dziękują za list i życzenia. Jestem tak zajęta i jest mi tu tak dobrze, że nawet nie tęsknią za Australią, ale za Wami - tak.
swojemu odbiciu. Widząc siebie wciąż takim samym, uspokoił się i zaczął pić.
- Nigdy nie jem w łóżku. Służba doskonale o tym wie. Wystarczyło ich spytać.

Connect

Social

Network